Toegeven, hier in het centrum van België is Mariëlla Tirotto en haar Blues Federation nog relatief ongekend al zal daar na dit album vlug verandering in moeten komen of we missen de boot hier in België weer om een ras talent aan het werk te zien en te horen, of laat ons gerust stellen ras talenten want zowel frontvrouw Mariëlla als haar Blues Federation weten perfect met wat ze bezig zijn.

Deze ‘Somewhere Down The Road’ mag je zomaar niet catalogiseren als zomaar een ‘blues cedeeke’ want dit is heel veel meer. Mariëlla Tirotto is wel degelijk Nederlandse maar dan wel met zuiderse roots en meer bepaald Italiaanse. ‘Mevrouw’ Tirotto is daarentegen nog ‘Jazz’ geschoold  en kan dus vocaal zeker uit te voeten. Neem daarbij nog dat ze een uitstekend gevoel heeft op het gebied van tekstschrijven en je weet meteen dat we hier met een natuurtalent te maken hebben.  Samen met het duo Harald Koll en Heins Grieten nemen zij hier het merendeel tot hun op gebied van deze composities. Een Blues Cd, no way, hier krijgen we 13 pracht composities te horen waar over is nagedacht en waarmee ze de noemer Blues wel een beetje uit rekken.

Hier wordt duidelijk geflirt met Jazz & Pop wat het voor deze formatie toch een beetje moeilijker moet maken wanneer zij op de ‘crossroads’ komen en een richting moeten kiezen. Gemakkelijk daarentegen zal zijn dat er zich met deze voortreffelijke productie verschillende paden mogelijk zullen zijn. Het strafste bij deze cd voor mij is dat ondanks de prachtige vocale kwaliteiten van Mariëlla je bij ieder nummer begint af te vragen of deze nummers niet stuk voor stuk pareltjes van instrumentaaltjes kunnen zijn. Gelukkig (respect Mariëlla) staat er toch één instrumentaaltje op zodat de muzikale kwaliteiten van de band nog extra in de verf kan worden gezet want het beluisteren van deze dertien is een lust voor het oor.

Stevige blues met een beetje Canned Heat beat in zich is zeker en vast de opener ‘Playing The Game’ en een pracht van een ‘slowbluesje’ is ‘Confused Woman’s Blues’ met een heerlijke Harald Koll op de guitar en Mariëlla met een ‘performance’ om even stil van te worden. Ieder nummer zit perfect in elkaar en kan alleen volgens mijn bescheiden mening tot zijn recht komen wanneer je thuis je hoofdtelefoon opzet en ervoor zorgt dat je bij het beluisteren ervan hoegenaamd niet gestoord wordt. Neem nu ‘Somewhere Down The Road’, een dijk van een nummer met een sublieme Michel De Kok op de ‘bluesharp', genieten is dit…

‘Jazzy’ is zeker en vast ‘Window Of My Eyes’ met een heerlijk pianospel van Heins Greten en een Mariëlla die met dit nummer zeker en vast Shirley Bassey naar de kroon steekt en een nummer dat als menig filmtrack kan dienst doen. Mooi  hoe afwisselend  het gitaar- en pianospel hier perfect bij elkaar passen.  Al zijn ze alle ‘13’ goed toch gaat mijn favoriete keuze uit naar het ‘poppy’ ‘You Don’t Care’ met een ‘Horn section’ die dit nummer nog meer klankkleur geeft. Absolute favoriet is voor mij het ‘mystieke’ ‘Bad Soul’….High Class Energy!!! En een ‘wave’ voor onze frontvrouw dat dit helemaal van haar hand is maar toegeven Mariëlla…. Jou federation levert hier hoogstaand werk!

Prachtig album en daarmee nemen de mensen van de promotie en booking heel veel verantwoordelijkheid want dit moet een hit worden….dit is ‘High Fever’. (Freddy)